شب پر ستاره – ونگوگ

این اثر در سال ۱۸۸۹ زمانی که ونگوگ در آسایشگاه سنت-رمی بستری بود، خلق شد. او منظره‌ای خیالی از آسمان شب را با حرکات چرخشی و رنگ‌های پرجنب‌وجوش به تصویر کشید. در این نقاشی، موج‌های چرخان آسمان، ستارگان درخشان و ماه هلالی به گونه‌ای غیرواقع‌گرایانه کشیده شده‌اند که گویی آسمان در حال حرکت است. درختان سرو در پیش‌زمینه به شکل شعله‌های بلند دیده می‌شوند که به سمت آسمان کشیده شده‌اند. سبک خاص قلم‌زنی و ضربات سریع قلم‌مو، حسی از ناآرامی و در عین حال زیبایی را در بیننده ایجاد می‌کند.

ونگوگ این نقاشی را از منظره‌ای که از پنجره اتاقش در آسایشگاه می‌دید، الهام گرفته بود اما بسیاری از جزئیات آن، مانند دهکده‌ای که در پیش‌زمینه دیده می‌شود، تخیلی هستند. رنگ‌های عمیق آبی، زرد و سفید در کنار یکدیگر ترکیبی تأثیرگذار به وجود آورده‌اند که نشان‌دهنده احساسات درونی نقاش است. بسیاری از منتقدان معتقدند که این اثر بازتابی از کشمکش‌های ذهنی ونگوگ و در عین حال، میل او به یافتن آرامش در میان آشفتگی‌های درونی‌اش است.

این نقاشی امروزه یکی از نمادین‌ترین آثار ونگوگ و از مهم‌ترین نقاشی‌های سبک پست‌امپرسیونیسم محسوب می‌شود. خطوط چرخشی آسمان و تضاد رنگ‌ها، نوعی حس بی‌زمانی را منتقل می‌کند که باعث می‌شود بیننده مجذوب حرکت‌ها و پویایی موجود در اثر شود. این شاهکار هم‌اکنون در موزه هنر مدرن (MoMA) نیویورک نگهداری می‌شود و همچنان یکی از تأثیرگذارترین آثار تاریخ هنر به شمار می‌رود.